Δημοσιεύτηκε στο Παρόν, Μάρτιος  2006
Μπάμπης Δεληνταδάκης μέλος της ΚΕ του ΔΗΚΚΙ

ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ;

Picture
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του τελευταίου Ευρωβαρομέτρου, που  δημοσιεύτηκε πρόσφατα, οι Έλληνες -περισσότερο από όλους τους Ευρωπαίους -  εκφράζουν την απογοήτευσή τους για το   Ευρώ. Το ποσοστό απόρριψής   του Ευρώ, 49 % στην Ελλάδα,   ξεπερνιέται μόνο από το64%,   της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία όμως δεν μετέχει στην Ευρωζώνη. Η απόρριψη  του Ευρώ συνδυάζεται και συνδέεται με τα υψηλά ποσοστά απαισιοδοξίας των Ελλήνων  που προβλέπουν, με ποσοστό 59 %,   ότι η οικονομική τους θέση θα χειροτερεύσει το επόμενο δωδεκάμηνο, και  έχουν απόλυτο δίκιο! [το άρθρο γράφτηκε  το 2006].              
Θα μπορούσαμε, ειρωνικά ομιλούντες,να δώσουμε αριστεία οξύνοιας και  ταχείας αντίληψης στους εαυτούς μας, αφού μετά από
τρεισήμισι χρόνια απώλειας του Εθνικού Νομίσματος μας της Δραχμής (τρεισήμισι  χρόνια εξοργιστικής ακρίβειας,  αποψίλωσης δικαιωμάτων, ξεπουλήματος της Εθνικής Περιουσίας)αντιληφθήκαμε ότι  κάτι δεν πάει καλά, ότι οι χειρότερες μέρες θα βρίσκονται συνεχώς στο μέλλον. 
Όμως η ευθύνη ανήκει πρωτίστως αλλού, και  συγκεκριμένα  στην Αριστερά. 
Προτού επιρρίψουμε την ευθύνη πρέπει να  θυμηθούμε τα αυτονόητα : 
-Το Εθνικό Νόμισμα αποτελεί την αναγκαία  προϋπόθεση άσκησης εθνικής οικονομικής πολιτικής. Για αυτόν τον λόγο, οι αποικίες, όταν χειραφετούνται από τις  μητροπόλεις, μαζί με τις  πρώτες  πράξεις δήλωσης της ανεξαρτησίας τους(σύνταγμα,  σημαία, εθνικό ύμνο) επιλέγουν το δικό  τους νόμισμα. 
-Το Εθνικό Νόμισμα αποτελεί την αναγκαία  προϋπόθεση άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Από μόνο του βέβαια, το Εθνικό Νόμισμα, δεν διασφαλίζει μια  κοινωνικά ευαίσθητη οικονομική πολιτική, αλλά η απώλειά του την  αποκλείει.
  Η Αριστερά (συμπεριλαμβανομένου και του  τότε ΔΗΚΚΙ υπό την ηγεμονία  του Τσοβόλα)  δεν υπερασπίστηκε το  Εθνικό Νόμισμά μας. Δεν υπερασπίστηκε έτσι καμιά από τις δύο συνιστώσες της Δραχμής: Την Εθνική Ανεξαρτησία στο οικονομικό επίπεδο και τη  δυνατότητα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η Αριστερά είτε καταδίκασε συνολικά  το Μάαστριχ είτε - ακόμα χειρότερα - σιώπησε. Και στις δύο περιπτώσεις όμως  αρνήθηκε να προφέρει την απαγορευμένη λέξη: «Δραχμή». Οι πολιτικοί απόγονοι των  πρωτεργατών της Εθνικής Αντίστασης ξέχασαν ότι ούτε  οι Γερμανοί κατακτητές  δεν  κατόρθωσαν να αλλάξουν το Εθνικό Νόμισμά μας. Η Δραχμή πληθωριοποιημένη,  τραυματισμένη επέζησε της Κατοχής. 
 Η Αριστερά είναι υποχρεωμένη να δώσει  φωνή και πολιτικό περιεχόμενη  σε  αυτή τη βουβή απελπισία  του λαού, εξαιτίας του Ευρώ. Η θέση της  στην περίοδο της αντικατάστασης του Εθνικού Νομίσματός μας ήταν είτε ασαφής είτε ανύπαρκτη. Αφού, κατά τα προσφιλή της, κάνει την αυτοκριτική της για αυτή την πολιτική της αφωνία οφείλει να απαντήσει στα παρακάτω 
6 ερωτήματα – τουλάχιστον:
 1. Η υψηλή τιμή του Ευρώ (το διπλάσιο του γερμανικού μάρκου - να μη   μιλήσουμε  για την ιταλική λιρέτα)  το μικρό του μέγεθος (ιδιαίτερα στα κέρματα που ουσιαστικά καταργεί τις αξίες  κάτω των 50 Σεντς) είναι επιλογές τυχαίες ; Χάθηκε ο κόσμος για 
ένα νόμισμα λιγότερο ακριβό και περισσότερο χρηστικό ; 
2. Η ακρίβεια, η υπερχρέωση των καταναλωτών, το κλείσιμο των επιχειρήσεων και τα λοιπά δεινά που οξύνθηκαν, μετά την είσοδο του Ευρώ, είναι τυχαία ή συνδέονται μαζί του ;  
3. Είναι τελικά το Ευρώ  ένα διαφορετικό  τραπεζογραμμάτιο (και κέρμα)ή ένα  εργαλείο της Νέας Τάξης σε βάρος των εθνών, των μεσαίων στρωμάτων και των  εργαζομένων ; Το σουηδικό έθνος,που παρά τους ποικίλους πολιτικούς εκβιασμούς  διατήρησε το Εθνικό Νόμισμά του,είναι παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή; 
4. Πόσο πειστική μπορεί να είναι μια Αριστερά που, από τη μια μεριά αμφισβητεί τη Νέα Τάξη και από την άλλη, αποδέχεται ένα από τα βασικά οικονομικά εργαλεία της   -το Ευρώ;
5. Αν η Αριστερά αποδεχτεί  κάποιες από τις παραπάνω σκέψεις σε βάρος του Ευρώ, ποια θα είναι η  πρόταση δράσης της ; Η πρόταση δράσης  θα αναφέρει την απαγορευμένη λέξη ; Τη Δραχμή;
6. Αν τελικά η θέση της  Δραχμής είναι στο μουσείο, μήπως στο ίδιο το μουσείο η Νέα Τάξη έχει φτιάξει και  ένα άλλο ράφι για τα οράματα της Αριστεράς ; Αν η Αριστερά αρνείται να  αγωνιστεί για  το έλασσον (αυτό που  είχαμε και μας το πήρανε- τη Δραχμή) πως μπορεί να επιτύχει το μείζον (ένα νέο  κοινωνικό σύστημα χωρίς ανθρώπινη   εκμετάλλευση) ;







Δημοσιεύτηκε στο Παρόν, Ιούνιος  2010
Μπάμπης Δεληνταδάκης μέλος της ΚΕ του ΔΗΚΚΙ

Η ΔΡΑΧΜΗ ΚΑΙ ΤΟ … ΤΕΡΑΣ

Οι διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι δεν επιστρέφουμε στην Δραχμή είναι πιστευτές και αυτονόητες.
Αυτή η κυβέρνηση ευθύνεται
που  μετατράπηκε το Τ+3 σε Τ+10 και καταργήθηκε η ποινή (penalty), πράγμα που ως είχε ως επακόλουθο να μειωθούν οι τιμές των ελληνικών ομολόγων, να αυξηθούν τα ασφάλιστρα και να απογειωθεί το άνοιγμα (spread). Αυτή η κυβέρνηση  δυσφήμισε  την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας με τις δηλώσεις
της περί«Τιτανικού», «βουλιάζουμε»,«δεν υπάρχει σάλιο» κτλ. Αυτή η κυβέρνηση
μεθόδευσε, με την συνοδοιπορία της Άκρας Δεξιάς την ψήφιση του μνημονίου, την
εισβολή του ΔΝΤ και την τριμερή κατοχή. Αυτή η κυβέρνηση οδηγεί σε εξαθλίωση τον λαό και το έθνος σε υποτέλεια.Σιγά μην επανέφερε -αυτή η κυβέρνηση- το Εθνικό μας Νόμισμα τη Δραχμή μας !

Όμως πρέπει να διευκρινίσουμε με ενάργεια τί σημαίνει επιστροφή στη Δραχμή προς όφελος του λαού,για να αποφεύγονται οι σκόπιμες παρανοήσεις. Σημαίνει τα 4
(τέσσερα) παρακάτω-μαζύ και αδιαίρετα :

1.Η μετατροπή γίνεται στην αρχική τιμή 1ευρώ=340,75 Δραχμές.
2.
Οι καταθέσεις και τα χαρτονομίσματα σε ευρώ παραμένουν ακέραια σαν συνάλλαγμα (όπως είναι σήμερα τα δολάρια).
3.
Τα δάνεια και οι λοιπές απαιτήσεις σε ευρώ (για παράδειγμα από κάρτες) δραχμοποιούνται και στο εξής εξυπηρετούνται με Δραχμές .
4.
Και βέβαια οι αποφάσεις για τον νόμισμά μας θα λαμβάνονται από μία ανεξάρτητη ελληνική  κυβέρνηση στην Αθήνα.
Οι παραπάνω προϋποθέσεις εξασφαλίζουν ότι κανείς (εκτός από το πολυεθνικό- παρασιτικό κεφάλαιο) δεν πρόκειται να χάσει, ούτε οι καταθέτες, ούτε  οι δανειολήπτες, αντιθέτως θα κερδίσουν, και επιπλέον με την μετατροπή στην  αρχική τιμή θα αφοπλιστούν οι κερδοσκόποι και θα πέσει το γενικό επίπεδο των τιμών. 
Με τη δυνατότητα του ελληνικού κράτους να τυπώνει το νόμισμά του η αγορά και το
εμπόριο θα ανασάνουν και η παραγωγή , που κατέστρεψε το ευρώ, θα αναστηθεί. Με μία λογική υποτίμηση (η οποία όπως είδαμε δεν θα θίξει τις καταθέσεις) θα
τονωθούν η βιομηχανία, η βιοτεχνία η αγροτική παραγωγή, οι εξαγωγές και ο
τουρισμός μας.

Χρησιμοποίησαν το «σκληρό» νόμισμα για να καταστρέψουν τις εθνικές οικονομίες και να εισβάλει το ΔΝΤ : Όπως το συνδεδεμένο Πέσος με το δολάριο (
pegged) στην Αργεντινή, έτσι και το Ευρώ στην Ελλάδα. 
Η επιστροφή στη Δραχμή είναι η μόνη λύση για να ζήσει η Ελλάδα. Βέβαια, μαζύ με
την παύση πληρωμής του«χρέους» και την επανεθνικοποίηση της δημόσιας περιουσίας (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΤΡΑΠΕΖΕΣ,ΕΥΔΑΠ, δημόσια γη κτλ) που παραχωρήθηκαν δ ω ρ ε ά ν στο πολυεθνικό κεφαλαίο.

Επειδή δεν μπορούν να σβήσουν ούτε τη μνήμη ούτε την αναγκαιότητα της Δραχμής μας,  νεοφιλελεύθεροι και ακροδεξιοί οικονομολόγοι κατασκεύασαν(με γραφόμενα και δηλώσεις) ένα νόμισμα-τέρας,ένα σκιάχτρο και το βάφτισαν δραχμή. Αυτό που  σκέπτονται να χρησιμοποιήσουν οι«σύμμαχοί» μας όταν αποφασίσουν να μας πετάξουν από την ΟΝΕ. 
Όμως η Δραχμή μας θα ξανάρθει, σύντομα, όπως και τα υπόλοιπα κτήματα του έθνους μας, την επομένη μέρα που αυτή η κυβέρνηση θα απογειώνεται εκτός  Ελλάδας με ελικόπτερο – όπως έγινε και στην Αργεντινή.